متن آهنگ دیباچه از تهم به همراه ویولاویا

متن آهنگ دیباچه تهم و ویولاویا

آهنگ دیباچه از مجموعه آهنگ های آلبوم قبیله دگران تهم است.

♫♫♫

بیا دگران

شب یازده دوازده

چند تا کله شق

سر خوش حواس پرت

خَمر و یخ اونقد که بیاد بلا سَر

بودیم اولاش لَق بود رامون یواش تَر

تلویزیون برفکی بود بی آنتن

سَقفی غَش رو میز صبوری توو راهِ ایران مهر

مجیک هم چپ رو بیم بگِ سیا چِت

میگفت بگین بیانسه تا بیان سه

همراه اولم همرام ایرانسل که نبود

زنگ میزدیم پل و پزشک بیان فِرز

اُفُق بود مقصد به سمتش ویراژ دِه

بعد هم بو کان سیگار کیف

طهرانِ قدیم قبلِ اختلـآص و دود

قبلِ ظهور نوکیسه ها قبلِ اختراع بوق

دو سال بعد صف دَم کاوالی

اونور ما اختصاصی وارد میشدیم

خونسرد با احترام و قانع میشدیم اونقد

تا خطایِ قرمز رنگش کم میشدو

بعدش چند تا لیوانِ بلند محو میشدن

فشفه ها روشن واسه بطریای طلایی

تو فک میکردی مفت میگیم،ما پز میدیم یا اَداییم

نه داییت بود،آذیش خوب

کارشو بلده اگه حتی گاهی زد آتیش بود

حالیش بود بازیش

بیدار شو

خودت رو آگاه کن

صدایِ کُنام درندگان به گوش میرسه

لازم نیست جوری که قبلا بودی باشی

حالا نوبتِ باروتته

تنها چیزی که میتونی بهش تکیه کنی لنگر جمع شدست

تا که اومدم به خودم یه روز وسط شهرِ گناه

فهمیدم اشتباه پیچیدم از اول سرِ دو راه بود فکرم بزرگ

ولی از حال جلوتر

یه روز عینکو بَر داشتم زرق و برقا دلو زد

ولی باز هم لَم رو پشتِ بومِ زوک

فندک دستِ عبقر آریا هم خوب تا صبحِ زود

چِشمِ نیمه بازم میدید دُخت روز مشکی بود

روو قرصا پودر

هیچ کدوم نمیتونستن که سرِ میز بشینن

برنامه موجی کجا بودن؟

بیلزرین

روبه روم میدیدم اون چشم تنگی که زومه رومو

نفسَم محکم اما میخواستم برم خونه زود و

نبود از عُقده هام حرفام من گفتم رُک که یاد

بدم دنیای تکرار بیشتر از تک بُعده دایی

ترانه ها بهترین دست گرمی

که بگم فصلم نی،هنو برسه زدی سگ لرزی

رَجز پس نی

بیدار شو

خودت رو آگاه کن

صدایِ کُنام درندگان به گوش میرسه

لازم نیست جوری که قبلا بودی باشی

حالا نوبتِ باروتته

تنها چیزی که میتونی بهش تکیه کنی لنگر جمع شدست

بیدار شو

خودت رو آگاه کن

صدایِ کُنام درندگان به گوش میرسه

لازم نیست جوری که قبلا بودی باشی

حالا نوبتِ باروتته

تنها چیزی که میتونی بهش تکیه کنی لنگر جمع شدست

شاید یه سایکوپتم که توو ظاهر گُل پسره

ممکنه زیرِ عینکت توی چشات زُل بزنه

وقتی نمیدونی صمیمی باشی یا بترسی فهمیدی

اصلِ جنسِ خیره ای به ثُلثِ تنش

شاید آینده نگرم کارم گرفتنِ انتهام باشه که ببینم

چقد ذهنم تویِ حقیقت اتفاق سازه

تا الآن که زیستم هر چی فکر کردم و

پس تنها ترس أ فکرمه که برام اضطراب داره

دکتر هم میگه ریتو به گ* نده

میدونه دنیا به کاممه

تنهایی دوست قدیمیم که دوستیش قسطی دو دل نی

واقعا جورم باش اِنقد شک میکنن اسکیزوفرنی

دارم و میخورم حالم بهم أ شلوغی

از توو بوقی و آدم نماهای دروغی

باشه رُخ روش ع* فکر واسه شماست و ما دنبالِ اجرا

چون به قول فرخ Show mus go on

کلمه چینی هم بَصَری سازی بلدیم

نظریمون هم أ قدیم هست نترسیم أ تغییر

پس بامون حال میکنی حتی اجنبی باشه اخوی

هستیم سودِ خالص،تا بدون ضرریم ماییم ابدیــ

بیدار شو

خودت رو آگاه کن

صدایِ کُنام درندگان به گوش میرسه

لازم نیست جوری که قبلا بودی باشی

حالا نوبتِ باروتته

تنها چیزی که میتونی بهش تکیه کنی لنگر جمع شدست

یکشنبه برمیگردم،میدم یه سوغاتی

نه واسه سنگِ فندک که بچرخه به گُل آتیش

بزنم به سماق میک،نه واسه ژستِ روشنفکری

جاش باعث و بانی،میشم که حسو قاطیش

نکن اه،راهِ حل هم پس این نیست که متواری بشم

هر روز از خودم بپرسم که چه شعاری بدم

چون عاشقِ ایرانم بی توو بوقی

حتی وقتی توو لباسای خارجیمَم

حتی با اینکه خالی نیست جین قاطی با تونیکه

حتی خاکستری روزاشو گاهاً کارتونی شه

حتی بگی کارِ تو نی

مشکلم با توینکه تو خودِتو خسته نکن

چون خشابم پُره باز طوری که

بیتَم تموم شه حرفام ادامه داره

دنبالِ حقوق نیست مغزم ولی شبا اضافه کاره

بسازه چاره،که باشه،یه راهِ تازه

واسه تعامل لنگرا کشیده

برسیم به تکامل یا،برسیم به تفاهم یا

برسیم به تؤافق سرِ جلوگیری از تهاجم

توو فرهنگِ بد ،زخمِ تنِ پرچم به چپ

نه به راست راست بشین که مکتب شب

به راست راست بگیم که خنجر

 وصل به دستِ ماست تا باز

بریزیم نمک به زخم و پاس بدیم علل جَرحو به هم نوع

عام ببینیم جمعو یا واحد با اینکه

دوس داریم خاص بمیریم

پیشرفت یه فرآینده که همتون یه گوشه کفنشو زدین زیرِ بغلتون و

با اشکِ تمساح ریزون میکنینش بدرقه به مقبره

جمیعاً باید یاد بگیرین از هم بکشین بیرون اول

وقت کمه

بفهمیم موشا رو